3 Dagen Ol Doinyo Lengai

De vulkaan Ol Doinyo Lengai, 2960 meter hoog, is een unieke en uiterst fascinerende vulkaan die boven de Oost-Afrikaanse Riftvallei uittorent in Noord-Tanzania, net ten zuiden van Lake Natron. Het is de enige vulkaan ter wereld die soms natrocarbonatietlava uitbraakt, een zeer vloeibare lava die bijna geen silicium bevat.

Natrocarbonatietlava is ook veel koeler dan andere lavas, met een temperatuur van slechts ongeveer 950 graden F (510 graden C) vergeleken met temperaturen van meer dan 2000 graden F (~1100 graden C) voor basaltlava's. Natrocarbonatiet is de meest vloeibare lava ter wereld. Lava met een laag gasgehalte kan stromen als een wildwaterstroom en heeft een viscositeit die lijkt op die van water.

Natrocarbonatietlava gloeit 's nachts oranje op, maar is lang niet zo helder als lavas op siliciumbasis omdat het niet zo heet is. Overdag is het niet gloeiend; de meeste stromen zien eruit als zeer vloeibare zwarte olie, of bruin schuim, afhankelijk van het gasgehalte. In het verleden dachten sommige bezoekers van de krater dat ze modderstromen zagen. De meeste pas gestolde lava is zwart en bevat kristallen die helder schitteren in de zon.

Er zijn soms ook kleine stromen die bekend staan als "squeeze-ups" die lichtgrijs zijn als ze stromen en hard worden. Contact met vocht maakt natrocarbonatietlava snel wit door chemische reacties die optreden wanneer de lava water absorbeert.

Uiteindelijk verandert het waterabsorptieproces lavastromen in zacht bruin poeder. Bij droog weer gebeurt het wit worden van de stromen over een periode van een paar dagen tot een paar weken, afhankelijk van de dikte van de stroom. Bij regenachtig weer wordt het oppervlak van de lava meteen wit.

In delen van de krater die enkele maanden inactief zijn geweest, is de grond lichtbruin/wit en zo zacht dat je erin wegzakt als je er loopt.

Ol Doinyo Lengai heeft ook fases van explosieve activiteit waarbij de samenstelling van de lava veel meer silicaatmateriaal kan bevatten, waardoor de viscositeit afneemt. Bij dit type uitbarsting is er geen vloeibare lava en neemt de activiteit de vorm aan van asuitbarstingen die gepaard gaan met het uitwerpen van blokken en bommen.

De eerste fasen van een explosieve uitbarsting kunnen echter sterke lavafonteinen bevatten. De twee meest recente explosieve uitbarstingen vonden plaats in 1966-1967 en 2007-2008.

Sinds het midden van de jaren 1980 zijn veel waarnemers van Ol Doinyo Lengai getuige geweest van lavastromen en in veel mindere mate van explosieve uitbarstingen. Natrocarbonatiet lava uitbarstingen zijn meestal gecentreerd in een of meer kleine kegels die zijn gevormd op de kraterbodem door eerdere uitbarstingen van lava.

Deze uitbarstingen hebben meestal de vorm van open lavapoelen of -meren die al dan niet overlopen, lavastromen die uit gaten of scheuren in of nabij de basis van de kegels komen, of lavaspatten of fonteinen uit de topopeningen van de kegels.

De activiteit wordt niet goed begrepen, maar men denkt dat het een functie is van de leidingen van de krater, het niveau van de lava in de leidingen en het gasgehalte van de lava. Niemand weet waardoor de lava op een bepaald moment naar buiten stroomt of hoe de verschillende openingen in de krater met elkaar verbonden zijn.

Mineralogen zouden graag begrijpen hoe de lava zich onder het oppervlak ontwikkelt en waarom het zijn ongewone chemische samenstelling heeft, maar ook dat is onbekend, hoewel er verschillende theorieën zijn. Tot slot heeft niemand enig idee waarom het patroon van frequente kleine lavastromen eind augustus 2007 plaatsmaakte voor explosieve activiteit en hoe dat mogelijk verband hield met aardbevingen in de regio in de voorgaande twee maanden.